“Η φυλή των Βρομύλων” είναι ένα άκρως πρωτοποριακό βιβλίο, διασκεδαστικό για τους μικρούς και διδακτικό για τους μεγάλους…

Το πρωτότυπο θέμα του σχετίζεται με την καταπίεση που δέχονται τα παιδιά από τους ενήλικες, που νομίζουν ότι έχουν πάντα και σε όλα δίκιο! Είναι ένα μανιφέστο διαμαρτυρίας για όλα τα “πρέπει” που προσπαθούμε να τους επιβάλουμε. “Πρέπει” που όπως μας αποδεικνύουν τελικά οι μικροί “Βρομύλοι”, πολλές φορές δεν έχουν νόημα….

Τα παιδιά της φυλής των Βρομύλων ζουν ολομόναχα στο δάσος. Σπίτια τους είναι τα δέντρα και φίλοι τους τα ζώα. Κυκλοφορούν ολόγυμνα και δεν κάνουν ποτέ μπάνιο… αν και μυρίζουν, αλλά αυτό δεν τα ενοχλεί καθόλου. Καταφέρνουν και βρίσκουν μόνα τους τροφή, κυνηγώντας ή μαζεύοντας καρπούς και φρούτα. Από τα σκουπίδια που πετούν οι άνθρωποι έχουν ανακυκλώσει διάφορα πράγματα, φτιάχνοντας ακόμη και παιχνίδια. Με λίγα λόγια τα καταφέρνουν μια χαρά και ζουν ευχαριστημένα.

Από την άλλη πλευρά του δάσους όμως, στο κοντινό χωριό, υπάρχει κάποια που δεν είναι καθόλου ευχαριστημένη με όλη αυτή την κατάσταση. Είναι η ιδιοκτήτρια του ορφανοτροφείου, το οποίο φυσικά παραμένει άδειο εφόσον όλα τα παιδιά μεγαλώνουν στο δάσος. Είναι αποφασισμένη να διαλύσει την αυτονομία τους και να τα κλείσει στο αυστηρό και πεντακάθαρο ίδρυμα της. Μηχανεύεται διάφορα προς αυτή την κατεύθυνση και ζητάει μάλιστα και τη βοήθεια των υπολοίπων κατοίκων του χωριού.

Όλοι τους θεωρούν ότι είναι αδιανόητο να μεγαλώνουν παιδιά κατ’ αυτόν τον τρόπο! Θα καταφέρουν τελικά οι μικροί Βρομύλοι να αποδείξουν το αντίθετο;

Η ιστορία αυτή, μέσα από την υπερβολή της μας οδηγεί σε ένα και μόνο συμπέρασμα: “Γονείς, το παρακάνουμε!” Πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά μας και λίγο ελεύθερα! Να κάνουν λάθη, να δοκιμάσουν, να πάθουν… για να μάθουν.

Τους συμπεριφερόμαστε, άθελα μας, σαν να είναι ενήλικες και έχουμε την απαίτηση και από τα ίδια να φέρονται έτσι με όλες αυτές τις υποχρεώσεις, τα πρέπει και τα μη που τους φορτώνουμε καθημερινά. Βιώνουν καταστάσεις και δυσκολίες μη φυσιολογικές για την ηλικία τους. Αυτό τους προκαλεί άγχος και κατ’ επέκταση θυμό και αντίδραση.

Αδιαμφισβήτητα θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας. Μήπως όμως προσπαθούμε παραπάνω από όσο χρειάζεται;

“Η φυλή των Βρομύλων” προσωπικά με “ταρακούνησε”. Με έβαλε σε σοβαρές σκέψεις ώστε να αναθεωρήσω και να επαναπροσδιορίσω πολλά πράγματα σε σχέση με τον τρόπο που μεγαλώνω τα παιδιά μου. Οφείλουμε να τους παραχωρήσουμε περισσότερη ελευθερία και αυτονομία και να τους αφαιρέσουμε υποχρεώσεις. Είναι σίγουρα δύσκολο γιατί η καθημερινότητα και οι ρυθμοί ζωής μας παρασύρουν αλλά αξίζει να προσπαθήσουμε.

Θα ήταν παράλειψη από μέρους μου να μην αναφέρω την εξαιρετική ποιότητα του βιβλίου, αν και δεν περιμένει κανείς τίποτα λιγότερο από τις εκδόσεις Μικρή Σελήνη. Η εικονογράφηση είναι υπέροχη, με απίστευτο χιούμορ και λεπτομέρειες που εντυπωσιάζουν. Τα συναισθήματα όλων καθρεφτίζονται στα πρόσωπα τους, κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό στα εικονογραφημένα βιβλία που απευθύνονται σε παιδιά.

Ή μήπως “Η φυλή των Βρομύλων” δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά;

Καλή Ανάγνωση!

Εκδόσεις Μικρή Σελήνη

Συγγραφέας Elise Gravel

Εικονογράφος Magali Le Huche

Παιδί 4+